Thursday, June 17, 2010

ઝડપ (SPEED)

ઝડપ (SPEED)



" ખાલી હાથનો તમાશો જોયો ? દિવાલોની ભીડ પણ ઉદાસ છે આજે..!!"

=========

ઝડપ (SPEED)

મિસ્ટર લેખ ટંડન,  ભીડભાડ ભરેલા, ઑફિસના વાતાવરણમાં , અત્યંત ઉંચા અવાજે, બૂમબરાડા સાથે ,મોબાઈલ પર વાત કરવાની મેનર્સ ચૂકી જઈને, પોતાની એકમાત્ર દીકરી હિમયાને,મેનર્સ અને શિસ્ત સાથે, જીવન જીવવાની કળા શીખવી રહ્યા હતા.

મોબાઈલ મેનર્સ ચૂકીને થતી, આ વાતચીતમાં, એક બાબત તો સ્પષ્ટ હતીકે,સામેની વ્યક્તિએ, સાવ નમ્ર ભાવ સાથે, મૌન ધારણ કરીને, મિ. લેખ ટંડનને માત્ર સાંભળ્યા ભાવ રાખવાનો હતો. પોતાની દીકરી સાથેની વાતચીતમાં પણ મિ.ટંડન સર ની અમીરીનો રૂઆબ એક-એક અક્ષર-શબ્દમાં ટપકતો હતો.

"લિશન, યુ આર મિ.ટંડન્સ ડૉટર, તારે કોઈથી ડરવાની જરૂર નથી.આમ રડતા અવાજે વાત કરે તે મારી દીકરી ન હોઈ શકે,સમજી..!! લાઈફ ઈઝ વેરી શોર્ટ,ઝડપ કર જિંદગીને મનભરીને માણી લે,આજને, ગઈકાલ બનતાં વાર નહીં લાગે અને ગઈકાલ ક્યારેય આજ નહીં બની શકે,અન્ડરસ્ટેન્ડ માય સન?આઈ થીંક, યુ બેટર અન્ડરસ્ટેન્ડ."

વાત અટકાવીને, મિ.ટંડને પોતાની રૂઆબદાર વાણીનો પ્રભાવ કેવો પડે છે..!! તે જોવા માટે ઑફિસ સ્ટાફના માણસો સામે, મલકાતા ચહેરે, અછડતી નજર નાંખી.

ઑફિસનો આખો સ્ટાફ, પોતાના બૉસની ચાંપલૂસી કરતો હોય તેમ, મિ.ટંડનના મલકાટમાં પોતાનું ખુશામતીયું સ્મિત ભેળવવા મથી રહ્યો.

પરતું,મિ.ટંડનની,અસ્ખલિત, રૂઆબદાર વાણીને, આટલો અમસ્તો વિરામ મળ્યો તેટલામાં તો,પપ્પા ફરીથી બોલવાનું શરૂ કરે તે પહેલાંજ , રડમસ અવાજમાં,અત્યારથી સુધી,પપ્પાને કાંઈક કહેવા મથતી, હિમયાએ,સમાચાર આપ્યા," પપ્પા, જલ્દી કરો, મમ્મીએ સુસાઈડ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે.તેને લઈને,હું  હિંદુજા હોસ્પિટલમાં  જાઉં છું.તમે જલ્દી પહોંચો."

અચાનક મિ.ટંડનના ચહેરા ઉપરનો રૂઆબ અદ્રશ્ય થઈ ગયો, મલકાટ વિલાઈ ગયો.કાંઈક કહેવા મથતા ચહેરા ઉપર ચિંતા અને ગભરાટના ભાવ છવાઈ ગયા.

ખુશામતીયું મલકતા સ્ટાફને હવે સમજ ના પડીકે, બૉસને અચાનક શું થયું..!! રખેને બૉસના ગુસ્સાનો ભોગ બનવું પડેતો? એવા ડરથી સહુ કોઈ પોતાના કામમાં વ્યસ્ત હોવાનો દંભ કરવા લાગ્યા.

પ્યુનને કહીને, ડ્રાઈવર પાસે ગાડી મંગાવી,મિ.લેખ,ઉચાટભર્યા જીવ સાથે,હોસ્પિટલ તરફ જવા, દોડતા પગલે ગાડીમાં જઈ પછડાયા.કાયમી,સમજદાર ડ્રાઈવર બૉસના મિજાજને પારખીને,બોલ્યા વગર, શક્ય તેટલી ઝડપે હોસ્પિટલ પહોંચાય તે માટે, અત્યંત ઝડપથી,કારને દોડાવવા લાગ્યો.

હોસ્પિટલના રસ્તે દોડતી કારની ઝડપ કરતાં બમણા વેગથી લેખના વિચારો દોડવા લાગ્યા.

"પોતે પત્ની ઈશીતાને કયું સુખ નથી આપ્યું,તે તેણે આવું સાવ અંતિમ પગલું ભરવું પડે? પોતે રાત દિવસ દોડીને,સાવ નાની ફેક્ટરીમાંથી,જાયન્ટ ઈન્ડસ્ટ્રિયાલીસ્ટ સુધીની સફર,અત્યંત ઝડપથી, માત્ર દસ વર્ષના ગાળામાં પ્રાપ્ત કરી.પત્નીને અત્યંત વૈભવી હવેલી,નોકર-ચાકર,માન-મરતબો,સ્વતંત્રતા-આઝાદી અને સોળ વર્ષની વયે પહોંચેલી,નવા જમાનાના સ્પર્શ સાથે, તાલ મીલાવીને પોતાની જેમજ, અત્યંત ઝડપથી દોડતી, હિમયા જેવી, રૂપાળી દીકરી આપી હતી.હવે આનાથી વધારે એક પત્નીને બીજું શું જોઈએ..!!"

હોસ્પિટલનું પ્રાંગણ આવતાંજ,ગાડી સરખી ઉભી રહેવાની પણ રાહ જોયા વગર મિ. લેખ આઈ.સી.યુ.તરફ લગભગ દોડ્યા.

સામેજ દીકરી હિમયા મળી, જેણે પપ્પા કોઈ સવાલ કરે તે પહેલાંજ, મમ્મીની તબીયત ગંભીર હોવાના સમાચાર આપી દીધા,ઈશીતાએ એક કોઈ ઝેરી દવાનો ઑવરડૉઝ પીધો હતો.ડૉક્ટરના જણાવ્યા મુજબ હવે ઈશીતાની જિંદગી ભગવાનના ભરોસે હતી.

જે ઝડપે લેખ હોસ્પિટલમાં દાખલ થયા તેજ, તરરવરાટભર્યા, પગમાંથી અચાનક સત્વ ક્યાંક સરી ગયું હોય તેમ, પાસેની ખૂરશીમાં તે બેસી પડ્યા.

હજી તેમનું બહેર મારી ગયેલું મન કોઈ વિચાર કરે તે પહેલાં હિમયાનો અવાજ કાને પડ્યો." પપ્પા, કમ વીથ મી.આઈ નીડ ટુ ટૉક અ સિરીયસ મૅટર વીથ યુ."

પાસેના સાવ ખાલી પડેલા વિઝિટર્સ રૂમમાં, પપ્પાને લઈ જઈને, હિમયાએ,લેખના હાથમાં ઈશીતાએ લખેલો અંતિમ પત્ર  (સુસાઈડ નોટ) મૂકી દીધો

પત્ર હાથમાં લઈ દુઃખી નજરે લેખે, પાસેજ ઉભેલી હિમયા તરફ ઉપર જોયું.

હિમયા સાથે એક નજર થતાંજ,કોઈપણ ભાવ વગર,ઠંડા, કાતીલ, હૈયાને ચીરીનાંખે તેવા રૂક્ષ અવાજે, હિમયા બોલી," સૉરી પપ્પા, મેં તે વાંચ્યો છે.મને થયું પોલીસ આવે તે પહેલાં, તમારે તે વાંચવો જોઈએ."

હિમયાના રૂક્ષ અવાજને, એકક્ષણ પુરતું ધ્યાને લઈને, લેખ સુસાઈડ નોટ વાંચવા લાગ્યા.

જોકે,પત્રમાં કરવામાં આવેલા શરૂઆતના સંબોધનથીજ, તેમને પત્રમાં થનાર મહાવિસ્ફૉટનો અણસાર આવી ગયો.

"મિ.લેખ ટંડન,

હું આપની સાથે લગભગ વીસ વર્ષ અગાઉ જોડાઈ હતી.આપની સાથે જોડાયા પછી,આપના અત્યંત સફળતાના ખ્યાલોની ઝડપ સાથે મને, તાલ મેળવવામાં ખૂબ તકલીફ પડી છે.

જોકે, શરૂઆતમાં મેં એક આદર્શ ભારતીય નારીની માફક આપના પગલાંમાં, મારું પગલું મૂકીને, તેને અનુસરવાનો ભરચક પ્રયાસ કર્યો,પરંતું આપની અત્યંત મહત્વાકાંક્ષી ઝડપ સામે હું ખૂબ ધીમી ચાલે ચાલતી હોઉં તેવું મને લાગવા લાગ્યું અને તેથીજ જ્યારે આપ, ખૂબ ઝડપથી, સફળતાના પથ પર, ચાલી રહ્યા હતા ત્યારે આપ ઘણા દૂર નીકળી જવાને કારણે, સમય અને આપણા વચ્ચે વધેલા દૂરત્વએ,આપનાં પગલાંની છાપને ભૂંસવા માંડી.

આપજ જણાવો,મારે આદર્શ નારી તરીકે આપનાં પગલાંની છાપમાં મારાં પગલાં મૂકીને ચાલવું જોઈએ,પણ આપનાં પગલાંની છાપ ભૂંસાઈ ગઈ હોય તો,હું તેમાં શું કરી શકું?

જોકે,હિમયાને તો તેનું મિત્રવર્તુળ અને જિંદગીને માણવાની, એક બાળસહજ આતુરતાને કારણે,કદાચ મારા જેટલી તકલીફ નહીં પડી હોય.હિમયાને તેના મિત્રવર્તુળની આગવી દુનિયા છે.

આમેય તેને, આપનાં પગલાંની છાપમાં,પોતાનાં પગલાં ભેળવવાની જરૂર હોય તેમ મને ક્યારેય લાગ્યું નથી,કારણ, તેની સાથે હું હતીને..!! સ્થિર,શાંત, સુકાતા જતા,ગંધાતા એક ખાબોચિયા જેવી..!!

હવે મૂદ્દાની વાત, મને હવે જીવવાનું કોઈ પ્રયોજન લાગતું નથી. સમય અને મારા અંતરમાં ભડભડ બળતો, આપની ઉપેક્ષાનો તાપ, મને સાવ સૂકવી નાંખે તે અગાઉ હું જાતેજ હવે નષ્ટ થવા માગું છું.

હું નથી ઈચ્છતીકે, આ ગંધાતા, સૂકાતા ખાબોચિયા સમી, મને જોઈને,સહુ કોઈ નાકને રૂમાલથી ઢાંકતા ફરે..!!

આમેય,આપ બિઝનેસ ટૂરના, બહાને, આપણા ભાગીદારની અત્યંત રૂપાળી પત્ની અને મારી ગદ્દાર બહેનપણી  લોપા ને સાથે લઈને,દેશ વિદેશ ફરતા રહ્યા છે તેવી વાતો મારા કાને અવારનવાર પડતી હતી.

પરંતુ,ગઈકાલે આપણા મૅરેજ ઍનિવર્સરીના દિવસેજ,આપણે ત્યાં સાવ નજીકના મિત્રોની પાર્ટીમાં,આપણા ઘરમાં જવાન દીકરી હિમયા હોવા છતાં, હું જોતી રહી અને આપ લોપાને લઈને, આપણાજ બેડરૂમમાં,નશાની હાલતમાં ચાલ્યા ગયા,ત્યારે મને લાગ્યુંકે, હવે મારા જીવવાનું પ્રયોજન શું છે?

આપનાં અત્યંત ઝડપી ચાલને કારણે,ભૂસાયેલાં પગલાંની પણ, હું સાક્ષી બની શકું તેમ નથી.

મને લાગે છે, મારૂં શ્રેય હવે સવેળા સૂકાઈ જવામાંજ છે.

આપ ચિંતાના કરશો,આજ ઍન્વેલપમાં એક અન્ય સુસાઈડ નોટ પણ છે.પોલીસને આપવા માટે,જેમાં મારા આપઘાત બદલ કોઈને પણ જવાબદાર ઠેરવ્યા નથી.

જતાંજતાંય આપની ઝડપી દોટને,કોઈ આંચ આવે તેવું,હું નથી ઈચ્છતી.

લિ.

આપના આપેલા ટૂકડા ઉપર, અત્યાર સુધી નભતી એક ઉદાસી ત્યક્તા.

તા.ક. આપની વૈભવશાળી હવેલીની,દિવાલોની ઉદાસીમાંથી થોડી ઉદાસી,મારા નિશ્ચેતન દેહની મૂઠ્ઠીમાં મળી આવે તો તેને એમજ રહેવા દેજો પ્લીઝ.....!!

મારી આટલી અંતિમ ઈચ્છા જરૂર પૂરી કરશો,તેની મને ખાત્રી છે."

====

મિ. લેખ ટંડને પત્ર વાંચી રહ્યા, ત્યાંતો "ઈશીતા, મૃત્યુના અંતિમ માર્ગ પર,એકલાં ડગ માંડતી ચાલી નીકળી", તેવા સમાચાર હિમયાએ મિ.લેખને આપ્યા.

ડૉક્ટરના "સૉરી" સાથે જ, મિ.ટંડને, પત્ની ઈશીતાની,બંને સુસાઈડ નોટ, કવરમાં પરત મૂકીને, ડૉક્ટરની પાસે ઉભેલા પી.આઈ.શ્રીને આપી દીધી.

કદાચ મિ.ટંડન,પત્ની ઈશીતા માટે તો જીવનની ઝડપ ઘટાડી ના શક્યા પણ પોતાની એક માત્ર દીકરી હિમયા માટે ધીમા પગલે ચાલીને, હવે પ્રાયશ્ચિત કરવા માંગતા હશે..!!

હાલમાં પત્ની ઈશીતાને,આપઘાત કરવા પ્રેરવાના આરોપસર,જામીન પર છૂટેલા મિ.લેખ ટંડન,પત્ની વગરની, વેરાન, હવેલીની ઉદાસ દિવાલો સામે ટગર-ટગર જોઈ રહીને,મૃત્યુ બાદ,રહેતા ખાલી હાથનો તમાશો જોવા મથે છે.

જોકે, હવે ઝડપ ઘટાડવામાં ઘણુંજ મોડું થઈ ગયું હોય તેમ આપને નથી લાગતું?

આ કથા અર્પણ કરૂં છું,આજની અત્યંત ઝડપી મહત્વાકાંક્ષી દોડમાં સામેલ થયેલા તમામ `HE - SHE - WE` યુવા, દીકરા - દીકરી - પિતા- માતા અને મિત્રોને.


મારી આ ગુસ્તાખીને આપ માફ કરવા જેટલી ઉદારતા જરૂર દાખવશો? પ્લી....ઝ...ઝ..ઝ..!!

 માર્કંડ દવે.તા.૧૭- જૂન -૨૦૧૦.

2 comments:

  1. લેખમાં આજની નરી વાસ્તવિકતા ખુબજ સુંદર અને સુચોટતા પૂર્વક બતાવવાની કોશિશ કરેલ છે, જે હકીકતથી મને લાગે છે કે આપણે સૌ વાકેફ છે, પરંતુ જે હકીકત, વિપરીત પરિણામ ન આવે ત્યાં સુધી કોઈ સ્વીકારવા તૈયાર નથી હોતા., જે આપણા સૌના જીવનની પણ એક નરી વાસ્તવિકતા છે.

    ReplyDelete
  2. dear sir,
    mari pase gujarati typing software nathi etle english ma type kru chu mari aa gustakhi tame maaf karso evu ichhu chu. aam to hu student chu pan me koi divas guj news paper nathi vachyu pan aje aa mail ma tamaro aa lekh vachyo to kharekhar aajna jamana ni satvikta nazar samaksh avi gay ane hu k anya koi pan jene aa vachyo hase te aatli jadap thi chalvani bhul nai kre...jsk and best of luck for future and waiting for ur next article

    ReplyDelete

વરિષ્ઠ કલાકારોના સન્માન સમારંભની કેટલીક યાદગાર ક્ષણો.